Tak właśnie zostaje się mamą Indianką. Ściąga się z siebie powinności, buty, fartuch, a nawet przyciasną sukienkę, i na bosaka biegnie do świata, w las, morze, łąkę.
Nasi ulubieńcy, umilacze zimy, którzy nic sobie nie robią i spędzają ze mną także wiosnę, nie obejdę się bez nich także latem, nie wyobrażam sobie bez nich jesieni, i tak nam zleci do kolejnej zimy.
